Wentelend in hun ‘Balkenendenorm’ is het makkelijk praten over bezuinigingen!
Vanuit Groningen en Haren hebben 5 zeer betrokken basisinkomen-leden in Leeuwarden op 24 juni 2013 honderden flyers uitgereikt aan winkelend publiek.
Het was koud en soms wat nat, maar desondanks waren mensen bereid hun verhaal te doen tijdens het flyeren. Schrijnende verhalen van jonge studerende mensen die nog maar net elke dag wat eten konden kopen en werk deden waar slechts € 5,- per uur mee verdiend kon worden.Tekenend was het verhaal van een gehandicapte invalide man die voortdurend achter allerlei regelingen aan moet om zijn veel te lage uitkering aan te vullen. Ook veel vrouwen maakten zich zorgen over het dalende inkomen waardoor elke maand weer spannend was of de eindjes wel aan elkaar te knopen waren. Sommige zeer venijnige reacties van met name wat oudere mannen gingen in de richting van de graaiers in het bedrijfsleven en de politici in Den Haag. ‘Ze weten niet wat het voor gewone mensen en gezinnen met kinderen betekent. Zelf voelen ze het niet’.
Hoopvol was daarnaast de reactie van met name jongeren die het begrip basisinkomen op internet al eens waren tegengekomen. Oprecht geïnteresseerd waren met name ook jongeren in de leeftijd rond 25 jaar. De oriëntatie van studie richting betaald werk deed hen nadenken over een toekomst die steeds minder zekerheid bood. Jonge callcentrum medewerkers die buiten een sigaretje aan het roken waren bleken zeer ingenomen met het idee van een basisinkomen, omdat het werk wat ze deden weliswaar wat geld opleverde, maar helemaal niet leuk was om te doen.
‘s Avonds zijn we op bezoek geweest bij de eerste van een reeks van 5 GroenLinks-bijeenkomsten waar Bram van Ojik met leden en niet-leden het gesprek aanging over de koers die GroenLinks zou moeten varen. De aanwezigen, waaronder zowel jongeren als ouderen, toonden een grote betrokkenheid op allerlei maatschappelijke thema’s. We hebben ons nadrukkelijk laten zien en onze flyers werden met graagte ontvangen. De leider van GroenLinks toonde zich een kenner van het basisinkomen, was geïnteresseerd in ons streven, maar gaf toe dat het gesprek hierover in Den Haag moeilijk was, omdat het denken over werk en inkomen als in beton gegoten zit. Bovendien stelt zich in Den Haag niemand de vraag wat automatisering en digitalisering van productieprocessen voor betaalde arbeidsparticipatie betekent.
Afin, goed dat we zowel van de ene kant (rechtstreeks contact met burgers) als van de andere kant (contacten met politici) het basisinkomen ‘agenderen’.
Willem Gielingh
